У 1954 годзе на Мінскім прыборабудаўнічым заводзе імя Леніна з'явіліся першыя беларускія тэлевізары, і выпускалі іх тут ні шмат ні мала амаль два дзясяткі гадоў. Першынец называўся проста і коратка - "Беларусь". Тэлевізійны першапраходзец меў экран дыяганаллю 31 см (памер выявы 18 × 24 см) і быў разлічаны на прыём аж цэлых трох тэлевізійных каналаў. Мадэль пратрымалася ў вытворчасці да мая 1955 гады, затым яе змянілі іншыя распрацоўкі. Мінакі аблажылі вітрыны ДУМа, каб хоць адным вокам убачыць цуд! Таму што купіць яго маглі адзінкі.
Загадам міністра прамысловасці ад 10 ліпеня 1972 года на базе Мінскага радыёзавода імя Леніна з'явілася аб'яднанне "Гарызонт", якое і пераняло ў свайго прабацькі эстафету па выпуску тэлевізараў. Ужо ў другім паўгоддзі 1972-га тут асвоілі выпуск тэлевізара "Гарызонт-102". У 1986-м спынілі выпуск апошняй мадэлі лямпавага тэлевізара "Гарызонт-736". У цэлым завод "Гарызонт" вывеў на рынак велізарны лік мадэляў тэлепрыемнікаў і выпускае тэлевізары па гэты дзень.

Пастановай Савета Міністраў СССР і Савета Міністраў БССР быў пакладзены пачатак стварэнню гадзіннікавай прамысловасці ў Беларусі. З гэтага і пачалося будаўніцтва завода ў канцы 1953 года. Да сярэдзіны 1955 года першы этап будаўнічых работ завяршыўся, і з 24 лістапада Мінскі гадзіннікавы завод быў пераведзены ў лік дзеючых прадпрыемстваў.
У 1960 году пачалася распрацоўка новага калібра гадзін: была створана канструкцыя з дыяметрам механізму 13 мм і вышынёй 3,4 мм. У канструкцыі механізму гадзіннікаў і канструкцыі вонкавага афармлення ўлічваўся вопыт працы з гадзіннікамі "Зара". У 1961-м была выпушчаная доследная партыя гадзінікаў "Мінск" ( "Прамень-1300"). Але ў 1962 годзе завод пераключыўся на засваенне мужчынскіх гадзіннікі "Вымпел".
Міністэрства прамысловасці разам з заводам прынялі рашэнне аб вытворчасці мужчынскіх гадзіннікаў "Вымпел", якія выпускаюцца 1-м Маскоўскім гадзіннікавым заводам, які перадаў на іх тэхнічную дакументацыю. Гэтыя гадзіны атрымалі марку "Луч-2209". За ўсю гісторыю свайго існавання прадпрыемства асвоіла больш за 1700 розных мадэляў, многія з іх атрымалі прызнанне далёка за мяжой, а некаторыя нават былі адзначаны залатымі медалямі.

ААТ "Шклозавод" Нёман "знаходзіцца ў Бярозаўцы - горадзе майстроў шкла, у якім традыцыі вытворчасці шкла і крышталю закладзены з 1883 года. Прадпрыемства пастаянна ўдасканальвалася і пашырала асартымент выпускаемай прадукцыі, што разам з высокай якасцю зрабіла гандлёвую марку "Нёман" прэстыжнай і вядомай ня толькі ў нашай краіне, але і за яе межамі. У нёманскім прэйскуранце 1911 года пакупнікам прапаноўвалася 1828 відаў вырабаў - ад шыкоўных сервізаў і ваз да агульнадаступнай гаспадарчай посуду, газавых лямпаў і дзвярных ручак.
З заводам супрацоўнічалі спецыялісты з Чэхіі, Германіі, Бельгіі, Польшчы, было наладжана навучанне моладзі шкляной прафесіі. Паступова сфармаваўся касцяк кваліфікаваных кіраўнікоў, майстроў, рабочых, якія былі апорай прадпрыемства ў самыя цяжкія гады. На іх плечы лягло аднаўленне завода, спаленага адыходзячымі царскімі войскамі ў Першую сусветную вайну, разам з заводам яны перажылі сусветны крызіс на пачатку 30-х і зноў адраджалі яго ў 1944 годзе, калі на месцы паспяховага прадпрыемства чарнелі руіны ...
Звыклы асартымент амаль не мяняўся да канца 1950-х гадоў. Тэхналагічна ён быў адпрацаваны, заснаваны на традыцыйнай ручной вытворчасці, карыстаўся добрым попытам. У пачатку 1960-х гадоў у вытворчасць шкляных вырабаў стала ўкараняцца сучасная эстэтыка - простая, лёгкая, пазбаўленая масіўнасці і ўпрыгожвальніцтва.

У 1950 годзе быў заснаваны Мінскі цагельны завод. І ўжо праз тры гады выпушчана першая партыя будаўнічай цэглы. З 1953 па 1961 год прайшла сур'ёзная рэарганізацыя прадпрыемства ў Мінскі камбінат будаўнічых матэрыялаў (МКБМ), які, акрамя цэглы, вырабляў молатую вапну, гіпсавалакністыя пліты, мінеральную вату і руберойд. А ўжо ў 1964 годзе стартавала вытворчасць той самай вядомай керамічнай абліцовачнай пліткі.
Тавар прыйшоўся да спадобы, і пазней, пасля рэканструкцыі ў 1968 годзе, рост магутнасці вытворчасці вырас у 2,5 разы. У васьмідзесятых гадах гэты паказчык вырастае ад 3,1 да 8,3 млн. м. кв.
З 1986 года ідзе пастаяннае абнаўленне абсталявання і пашырэнне вытворчасці. Пабудаваны новы вытворчы корпус з дзвума канвеерным печамі, канвеерным лініямі нанясення глазуры і іншым абсталяваннем. Пачата тэхнічнае пераўзбраенне пліткавай вытворчасці, знос старых тунэльных печаў і мантаж новых канвеерных аўтаматызаваных ліній.

Першая мадэль беларускага халадзільніка называлася "Мінск-1" і была ўбудаванай. "Мінск-2" паступіў у крамы ў 1963 годзе. Ён быў першым беларускім масава - выпушчаным халадзільнікам. Потым былі яшчэ "Мінск-3", "Мінск-4". Апошні - вышэй і вузей папярэднікаў.
Выпушчаны па французскай ліцэнзіі "Мінск-5" меў паліцы са зменнай вышынёй ўстаноўкі, а яго дзверы адкрывалася з дапамогай адмысловай педалі.
У 1973 годзе пачынаюцца пастаўкі беларускіх халадзільнікаў за мяжу (першыя партыі - у Грэцыю і Польшча). У гэты ж час з канвеера сходзіць першы ў СССР двухкамерны халадзільнік - "Мінск-7".
1978 ы - год нараджэння аднаго з самых папулярных у СССР халадзільнікаў: двухкамернага "Мінск-15". Упершыню ў ім для цеплаізаляцыі абедзвюх камер быў выкарыстаны пенаполіурэтану. Ён і яго мадыфікацыя "Мінск-15М" выпускаліся ў агульнай складанасці 17 гадоў, выраблена больш за 4 мільёны асобнікаў.
Менавіта ў Мінску, напрыклад, быў выпушчаны першы ў СССР бытавой маразільную шафу. У 80-я гады мінулага стагоддзя з канвеера сталі схадзіць двухкамерныя халадзільнікі з ніжнім размяшчэннем маразільнай камеры.

Гісторыя веласіпеднай маркі "Аіст", якая цяпер пішацца лацінкай AIST, аб'яднала за больш чым 65 гадоў не адно пакаленне аматараў ровараў, вядзе адлік з 1947 года. За ўсю гісторыю пад гэтай маркай было прададзена больш за 55 млн ровараў.
1950-ы - прададзены 100-тысячны ровар.
1967-ы - за 20 гадоў існавання маркі рэалізавана каля 8 млн ровараў.
1983-ы - рэалізаваны 16-мільённы ровар.
1992-ы - нараджэнне першага мінскага спартыўна-гульнявога ровара BMX.
2008-ы - марка AIST становіцца афіцыйным партнёрам Беларускай федэрацыі веласіпеднага спорту.
2008-ы - на Алімпійскіх гульнях у Пекіне на трэкавых ровары AIST выступіла васьмікратная чэмпіёнка свету Наталля Цылінская.
2012-ы - першая пастаўка трэкавых ровараў AIST ў Федэрацыю веласпорту Расіі.
2012-ы - на роварах AIST беларускія спартсменкі ўсталявалі алімпійскі рэкорд і два нацыянальныя рэкорды на алімпійскім велатрэку ў Лондане